De collages zijn opgebouwd uit oude glasnegatieven, dia’s en foto’s, die ik door de jaren gevonden en verzameld hebt. In een wereld waar elke seconden miljoenen foto’s worden gemaakt, fascineer ik me juist voor foto’s die al gemaakt zijn. Ik verwonder me hoe persoonlijke foto’s van willekeurige vreemden uiteindelijk op rommelmarkten en zelfs bij het vuil belanden. Sommige foto’s zijn meer dan 100 jaar oud en sommige geven een intieme kijk in het leven van wildvreemde. Voor mij zijn ze onbetaalbaar. Ik kan ze volledig demonteren en ze vervolgens gebruiken om mijn eigen werelden mee op te bouwen. Wanneer ik nieuw materiaal heb, scan ik ze in om ze vervolgens digitaal te bewerken en decouperen.
Ik heb als kunstenaar een enorme fascinaties voor het normale dagelijks leven om me heen. In de vanzelfsprekendheid van het normale zie ik vaak de vervreemding. In de Collages vergroot ik dat uit. De titels spelen hierin een belangrijke rol. Het creëert een mysterie, net zoals de mysterie van een zeer persoonlijke foto’s die in de vergetelheid zijn geraakt.
Tijdens het maken laat ik me leiden door de onderwerpen in de foto’s. Ik zoek naar absurde taferelen die ironisch maar ook een pijnlijkheid in zich hebben. Misschien is het de hemel misschien de hel, maar altijd lijken de mensen verloren.
De foto’s zie ik werkmateriaal maar ik probeer wel uit te zoeken waar ze vandaan komen en wie de mensen op de foto’s zijn. Wanneer foto’s minder oud zijn en de kans bestaat dat de mensen in de foto’s nog leven, zorg ik ervoor dat ze niet herkenbaar in de werken voor komen.